محقق : سمیه مرادی
چکیده
به کسی خوش اخلاق گفته میشود که با گشادهرویى، زبانی ملایم و برخوردی شاد و محبتآمیز با مردم روبرو میشود، و در هر شرایطی این توانایی را دارد که با خوشرویى برخورد کند. در تعریف خوشرفتاری آمده است که برخوردت را نرم کنی، سخنت را پاکیزه گردانی و برادرت را با خوشرویی دیدار نمایی.در فرهنگ علوم اجتماعی خانواده چنین تعریف می شود : « اصطلاح خانواده را می توان در معنای مجموع اسلاف ، اخلاف و خویشان جانبی و والدین متعلق به یک دودمان و یا جمع زوجین و فرزندان آنان که اولین سلول و یا واحد حیات طبیعی اجتماعی است را تشکیل می دهند ، به کار برد». علم اخلاق و تعلیم و تربیت از دو جهت با یکدیگر تفاوت دارند: نخست آنکه علم اخلاق ضمن بیان چگونگی تخلق انسان به اخلاق نیکو، خود را عهده دار بیان صفات و رفتارهای پسندیده و ناپسند نیز می داند، در حالی که تعلیم و تربیت به تبیین این موضوع نمی پردازد، بلکه این مقوله از اصول موضوعه ی آن است. مصادیق خوش رفتاری در خانواده عبارتند از: احترام و تکریم متقابل، مدارا وگذشت و بخشش، ابراز محبت، تواضع وفروتنی،مهربانی. وتاثیر خوش رفتاری در فرزندان باعث؛حل عقده ها؛ ایجادفضایل اخلاقی و غیره ……می شود.وهمچنین خوش رفتاری در جامعه باعث ریشه کن شدن فساد اخلاقی می شود زیرا خانواده یکی از اساس و زیر بنای جامعه است.
کلیدواژه ها: خانواده، خوش رفتاری،تربیت ،تحکیم.