گام های مقاله نویسی گام اول : دست یابی به یک ایده.اکثر مردم به دلیل اینکه فکر می کنند بلافاصله نیاز به دست یابی به یک ایده ی جدید دارند ،از نوشتن منصرف می شوند.اما بهتر است نوشتن را در مورد موضوعاتی که قبلا روی آنها مطالعه شده است ، شروع نمایید. برای این کار عنوان های مقالات مختلف را مطالعه نمایید و عنوانی را انتخاب نمایید که می توانید در مورد آن بنویسید.گام دوم : اگر شما نیز مانند بقیه ی افراد،در ابتدا ایده های بزرگی برای مقاله دارید و سپس فراموش می کنید،بهتر است به محض اینکه ایده ای به ذهنتان می آید، آن را در یک دفترچه یادداشتی بنویسید.شما از تمام ایده های نوشته شده استفاده نخواهید کرد.گام سوم : اکنون که شما یک موضوع دارید ،نیاز به نوشتن جمله ای دارید که پاراگراف هایی که قصد نوشتن آن را دارید تشریح کند.در نوشتن این جمله سعی نکنید حتما جمله ای بنویسید که به نظر خوب بیاید ،کافی است جمله ی شما ساده و واضح و گویای کل محتوای مقاله باشد. گام چهارم : گام چهارم نوشتن پاراگراف اول مقاله است.موضوع را در جمله یاول یا دوم مطرح کنید و سپس در بقیه ی پاراگراف به تشریح جملات بپردازید.گام پنجم : نوشتن دو یا سه جمله در مورد بقیه ی موضوع های مقاله گام ششم : خواندن مقاله و کامل کردن چیزهایی که به وضوح فراموش شده یا جا افتاده است.هدف شما از این کار ،ویرایش مقاله در حد جزیی و رسیدن به طرح کلی از مقاله ایست که درذهن خود دارید.در حال حاضر ،این کار را برای یک یا دو روز کنار بگذارید و به مغز خود استراحت دهید.بعد از استراحت شروع به انجام این مرحله بکنید.گام هفتم : در این مرحله بایستی مقاله به دقت مطالعه شود تا اطلاعاتی را که فکر می کنید باید نوشته می شدند و فراموش شده اند را اضافه کنید و عبارات غیر ضروری را حذف نمایید.در صورت نیاز ،جملات مجهول را به جملات معلوم تبدیل کنید.برای کامل شدن این مرحله سعی کنید مقاله را چندین بار بخوانید. گام هشتم : در این مرحله می توانید از کسی که به او اعتماد دارید بخواهید مقاله را بخواند و نظر خود را اعلام کند و غلط های املایی متن را مشخص کند. ملاكهاي محتوايي مقاله
یكي از مهمترين ابعاد مقاله علمي، محتواي علمي و دانش بشر گزارش نمايد و داراي پيامي آشكار باشد؛ بنابراين پيش از تهيه مقاله، محقق بايد از خود بپرسد كه آيا مطالب او آنقدر مهم است كه انتشار آن قابل توجيه باشد. آيا ديگران از آن بهره خواهند برد؟ و آيا نتايج پژوهش او، كار آنها را تحت تأثير قرار خواهد داد؟ در اينجا به چندين اصل مهم از اصول و معيارهاي محتوايي پژوهش علمي اشاره ميگردد كه توجه به آنها قبل از تهيه مقاله به ارتقاي كيفيت آن كمك مينمايد. فرايند «تفكر»: تفكر، تلاش براي معلوم كردن مجهول با استفاده از علوم موجود است. بنابراين اساسيترين محور محتوايي يك پژوهش علمي، آن است كه مجهولي را روشن نمايد. بر اين اساس، هر پژوهش علمي در پي پاسخ دادن به پرسشهايي است كه تاكنون براي مخاطبان كشف نشده است. از اين رو پژوهش علمي هميشه با طرح يك يا چند سئوال آغاز ميشود كه محقق در صدد پاسخگويي به آنهاست. منطقي بودن: منطق كه راه درست انديشيدن (تصور) و صحيح استدلال آوردن (تصديق) را ميآموزاند، ابزار ضروري يك مقالهعلمي است و محقق بايد شايستگي لازم را در استدلال آوردن، تحليل محتوا و نتيجهگيري داشته باشد. قواعد تعريف، طبقهبندي، استنباطهاي قياسي و استقرايي، روشهاي مختلف نمونهبرداري و غيره همه از ويژگيهاي منطقي يك مقاله علمي است كه محقق بايد به آنها توجه داشته باشد.انسجام و نظامدار بودن: مرتبط بودن اجزاي مختلف مقاله با همديگر، همچنين متناسب بودن آنها با عنوان مقاله و ارتباط عناوين فرعي با همديگر، از جمله مواردي است كه به تحقيق، يكپارچگي و انسجام ميبخشد. بر اين اساس، محقق بايد عناوين فرعي مقاله خود را با نظمي منطقي از يكديگر مجزا كرده، ارتباط بخشها را مشخص نمايد.تراكمي بودن: از آنجا كه هدف پژوهش پاسخ به سئوال هايي است كه تا آن زمان دست كم از نظر محقق، پاسخي منطقي براي آن وجود نداشته است، هر پژوهش علمي بايد از يك سو به منظور كشف دانش جديد، و از سوي ديگر، براي تكميل دانش، صورت پذيرد. بنابراين هدف اصلي يك مقاله، كشف يا تكميل دانش بشري است، نه تكرار دوباره آن با عبارات مختلف. تناسب موضوع با نيازهاي فعلي جامعه علمي: هر پژوهش علمي بايد نيازهاي اساسي جامعه علمي خود را در نظر گرفته، در صدد حل آن مسايل برآيد؛ بنابراين از طرح موضوعاتي كه ازاولويت تحقيقي برخوردار نيستند و جامعه علمي، بدانها نياز ندارد، بايد احتراز نمود.خلاقيت و نوآوري: هر تحقيق علمي زماني ميتواند در ارتقاي سطح دانش، موفق و موثر باشد كه از فكري بديع و خلّاق برخوردار باشد. مقالاتي كه به جمع آوري صِرف بسنده ميكنند، نميتوانند سهم عمدهاي در پيشرفت دانش بشري داشته باشند.توضيح مطلب در حدّ ضرورت: از جمله مواردي كه محقق در گزارش نويسي پژوهش خود (مقاله) بايد بدان توجه كند، پرهيز از حاشيهروي و زيادهگوييِ افراطي است؛ همچنان كه خلاصهگويي نبايد به حدّي باشد كه به ابهام و ايهام منجر شود؛ بر اين اساس محقق بايد به حدّي مطالب را تبيين كند كه مقصود وي براي خواننده، روشن شود.متناسب بودن با نظريهها: هر رشته علمي، متشكل از نظريهها و قوانيني است كه مورد اتفاق صاحبنظران آن فن است. يافتههاي به دست آمده در تحقيقات ميداني يا توصيفي نبايد با قوانين كلي آن رشته تخصصي منافات داشته باشد.